یک شبیه ساز دندانپزشکی به دانشجویان دندانپزشکی این امکان را می دهد که تمرین کنند و یاد بگیرند که چگونه روش های مختلف را قبل از انجام آنها روی یک بیمار واقعی انجام دهند.
دندانپزشکی شامل چندین روش و پروتکل برای درمان بیماری های دهان مانند پوسیدگی و التهاب لثه است. برای اطمینان از موفقیت درمان و ایمنی بیمار، این روش ها باید به طور کامل انجام شوند. با این حال، برای اجرای کارآمد آنها به تمرین و مهارت زیادی نیاز است.
به همین دلیل، دانشجویان دندانپزشکی تا زمانی که تجربه کافی برای انجام ایمن این روش را کسب نکرده باشند، مجاز به درمان بیماران واقعی نیستند.
خوشبختانه، دانش آموزان می توانند تا آنجا که لازم است روی یک شبیه ساز دندانپزشکی تمرین کنند. این دستگاهها احساس درمان یک بیمار واقعی را شبیهسازی میکنند.
شبیه ساز دندان یک دستگاه بزرگ است که از یک بیمار واقعی تقلید می کند. به عنوان یک ساختگی پلاستیکی عمل می کند که دانشجویان دندانپزشکی می توانند از آن برای انجام چندین روش استفاده کنند.
شبیه سازهای دندانی انواع مختلفی دارند. با این حال، اکثر آنها یک نیم تنه ساختگی با سر یا فقط یک سر دارند. این آدمک را می توان به موقعیت های مختلف منتقل کرد، درست مانند یک بیمار معتبر که در یونیت دندانپزشکی نشسته است.
علاوه بر این، تایپودونت دندانی را می توان در داخل دهان ساختگی قرار داد تا تجربه واقعی را شبیه سازی کند. چک های سر از مواد لاستیکی نرم ساخته شده اند. این به دانش آموزان اجازه می دهد تا درک کنند که چگونه در داخل دهان کار می کند و چگونه گونه ها را با استفاده از a جمع می کنند آینه دندان.
همچنین، اکثر شبیه سازهای دندانی با اتصالات برای هر دو a یکپارچه شده اند هندپیس با سرعت بالا و یک میکروموتور. علاوه بر این، آنها حتی یک سیستم مکش. این باعث می شود تجربه تا حد امکان دقیق باشد.
دانشجوی دندانپزشکی برای استفاده از شبیه ساز دندان باید روی صندلی پشت آدمک بنشیند. پس از آن، دانش آموز باید یک تایپودونت را در داخل دهان شبیه ساز قرار دهد. بسته به مدل، این مرحله را می توان به روش های مختلفی انجام داد.
برخی از مدل ها با آهنربا کار می کنند و دانش آموز را مجبور می کند تایپودونت را از دهانه دهان عبور دهد. با این حال، مدلهای دیگر از دانشآموز میخواهند که ماسک ساختگی را برای پیچاندن تایپودونت بردارید.
پس از قرار دادن، دانش آموز باید آدمک را در حالت افقی قرار دهد و به سمت بالا نگاه کند. این موقعیت مکانی واقعی بیمار را هنگام کار در یک شبیه سازی می کند واحد دندانپزشکی.
در نهایت، دانشجو باید از هندپیس برای تمرین روشی که استاد یا دکتر درخواست کرده است استفاده کند.
شبیه ساز دندان به دانش آموز اجازه می دهد تا نحوه انجام انواع روش ها را بدون آسیب رساندن به بیمار بیاموزد. بنابراین، اشتباه کردن در حین ایجاد مهارت های لازم برای انجام مؤثر درمان، هیچ ضرر یا عواقبی ندارد.
علاوه بر این، شبیه ساز دندان به دانش آموز کمک می کند تا نحوه قرار دادن خود و سر بیمار را یاد بگیرد.
در نهایت، به توسعه مهارت های مورد نیاز برای انجام روش ها با استفاده از دید غیر مستقیم کمک می کند.